Θελω να σας πω κ γω την ιστορια μου κ θελω την γνωμη σας...ειμαι με ενα παιδι 2,5 χρονια..περυσι απολυθηκε απο φανταρος κ εμεινα εγκυος...φοβηθηκα δεν ειχε ουτε δουλεια ουτε τιποτα...οι γονεις μου δεν με στηριξαν μου απαιτησαν εκτρωση...να σας πω την αληθεια τοτε φοβηθηκα παρα πολυ..δειλιασα κ τελικα το εκανα...ενα χρονο μετα δεν εχει βγει καθολου απ το μυαλο μου...το μετανιωνω καθε μερα κ περισσοτερο...τωρα ειμαι παλι εγκυος απο απροσεξεια κ των δυων μας(ειχαμε πιει ενα βραδυ πολυ κ εγινε..οταν το θυμηθηκαμε ηταν αργα για το χαπι)ειμαι σε απογνωση δεν το ξερει κανεις παρα μονο ο φιλος μου ο οποιος μς πιεζει για εκτρωση ξανα...δεν ξερω που να βρω βοηθεια για να φερω αυτο το δικο μου πλασματακι στον κοσμο...δεν θα εχω στηριξη απο κανεναν...το ξερω...ειμαι μονη με ενα μωρακι στην κοιλια μου κ βοηθεια απο κανεναν...την δευτερα θα παμε στον γιατρο με τον φιλο μου κ ελπιζω να αλλαξει γνωμη με αυτα που θα μας πει ο γιατρος κ που θα κανουμε κ υπερηχογραφημα..θελω τοσο πολυ αυτο το πλασματακι..δεν αντεχω ξανα το ιδιο πραγμα αλλα ξερω οτι μονη μου δεν μπορω να το μεγαλωσω αξιοπρεπως....γι αυτο κοριτσια να προσεχετε πολυ...εγω ημουν ανευθυνη...