Σας γράφω και εγώ τη δικιά μου ιστορία.. Ήταν η πρώτη μου αγάπη.. Στην αρχή ήταν όλα τέλεια.. μαγικά.. μετά κατάλαβα πόσα προβλήματα είχε αυτή η σχέση και ο ερχομός ενός παιδιού θα είχε δυσκολίες.. Παρ΄όλα αυτα, δεν πρόσεχα. Καταβάθος ήθελα ενα παιδι.. είχα μείνει έγκυος και μόλις το έμαθα τρομοκρατήθηκα.. Γιατι λίγες μέρες πριν, η μαμά μου έλεγε συνεχώς, πρόσεχε να μη μείνεις έγκυος με αυτον τον άνθρωπο... όταν του ανακοίνωσα ότι είμαι έγκυος, αγχώθηκε, φοβήθηκε.. είχε αρκετά προβλήματα.. Οι γονείς του, το ίδιο, του λέγανε να το ρίξω.. αυτός παρ' όλα τα προβλήματα του όμως, μου είπε κράτησε το αλλ΄δεν σου υπόσχομαι πως θα είμαι δίπλα σου... Τελικά αποφασίσαμε να διακόψω την εγκυμοσύνη μου.. Εκείνη την μαύρη μέρα έκλεγα ασταμάτητα.. από φόβο.. δε θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα του γιατρού 'δολοφόνου' που αντί να με αποτρέψει, με έβλεπε και μου είπε: έλα, μην ανησυχείς, δεν είναι τίποτα...
Δε θα μου το συγχωρήσω ποτέ... για το πόσο ανάξια φάνηκα, πόσο δειλή, πόσο εγωίστρια, πόσο φοβιτσιάρα, πόσο απανθρωπη, πόσο ανώριμη... Γιατί να αφήσω τον εαυτό μου να φοβιθεί? αν δεν με αγχώνανε θα το κρατούσα... γιατί να μου κατασρτέψουν τη ζωή μου? γιατϊ? η μάνα μου δεν έμαθε τίποτα και ούτε θα της πώ.. γιατί θα το χει μια ζωή τύψεις που καταστράφηκε η ζωή μου εξαιτίας του φόβου που μου προκάλεσε.. και τώρα καταλαβαίνω πως τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό απο το να βλέπεις το παιδί σου να είναι καλά, πόσο μάλλον να ζεί... Την αποκλειστική ευθύνη για την απόφαση μου την πήρα έγω όμως... Όσο και αν με επηρέασαν... Αλλά πάντα θα σπαράζει η καρδια μου.... και δεν νομίζω να μπορώ να τους συγχορέσω... 5 μήνες μετά και σπαράζω από τον ψυχικό πόνο.. Νόμιζα ότι με τον καιρό θα ένιωθα κάπως καλύτερα, αλλά ο πόνος στην ψυχή μου χειροτερεύει κάθε μέρα και πιο πολύ...
Κορίτσια, σας ικετεύω, σας θερμοπαρακαλώ, μην πάρετε ποτέ μια τέτοια απόφαση.. Όσες δυσκολίες και αν υπάρχουν, η χαρά που θα πέρνεται από το αγγελούδι σας, θα είναι μεγαλύτερη 100 φορές.. Για όσες από εμας που περνάμε αυτόν τον πόνο ψυχής, ας προσευχόμαστε στον Θεό με πραγματική μετάνοια για τη συγχώρεση μας και με την ελπίδα κάποτε να λυτρωθούμε.. Και ας αναπάυσει τις ψυχούλες τους.. Ας μας δώσει κουράγιο και δύναμη..